I 'Dla najwspanialszej 17 !'

Do mojego pokoju wdarły się promienie słoneczne, niechętnie otworzyłam oczy i zobaczyłam moją mamę stojącą przy oknie.
-Pobudka, spóźnisz się do szkoły. - powiedziała oschle i wyszła.
-Bo czas to pieniądz, prawda mamo ? - rzekłam sarkastycznie, lecz już mnie nie usłyszała.
Zwlekłam się z łóżka, przetarłam oczy i chwiejnym krokiem podeszłam do okna, zasłaniając oczy przed słońcem. Przed dłuższy czas przyglądałam się ulicy, i przechodzącym sporadycznie przechodniom. Zawsze zastanawiałam się, co ludzie sobie myślą, jak wygląda ich życie, czy są z niego zadowoleni, czy może nienawidzą go tak jak ja ?
-Alice, rusz się ! - usłyszałam głos mojej mamy, dobiegający z dołu.
-Już idę, no ! - krzyknęłam, i odeszłam od okna.
Stanęłam przed wielką szafą pełną ubrań, których nawet nie chciałam mieć, lecz mama kupowała je mi, uważając, że to wynagrodzi mi wszystkie krzywdy, łącznie z odejściem ojca. Wybrałam pierwszą lepszą luźną bluzkę, i leginsy. Nie przywiązywałam za bardzo uwagi do tego co noszę, ponieważ nie miałam nikogo, dla którego mogłabym się stroić. Ubrana zeszłam na dół, pierwsze co zobaczyłam to mamę siedzącą przed swoim laptopem z kubkiem gorącej kawy, w sumie czego innego mogłam się spodziewać ? Mamy stojącej z talerzem pełnym naleśników ? Nie w tym życiu.
-Pieniądze na śniadanie, masz na stole. - rzuciła od niechcenia.
Wzięłam pieniądze, i włożyłam do torby, którą miałam przerzuconą przez ramię. Wskoczyłam na deskę i pojechałam do  pobliskiego sklepu,do którego  zawsze jeździłam.
-Cześć Bob. -przywitałam się z sprzedawcą.
-Cześć Alice, to co zwykle, tak ? - mówiąc to miał na myśli  kanapki, które zawsze robiła mi jego żona.
- Tak, a i tym razem chciałabym zapłacić. - powiedziałam delikatnie podnosząc kąciki ust ku górze.
-Nie ma mowy, jeszcze w taki dzień ? - spytał, patrząc na mnie z szerokim uśmiechem. 
-Że niby jaki dzień ? -zapytałam obojętnie.
- Złotko nie mów, że zapomniałaś. Dzisiaj są Twoje 17 urodziny. - uśmiechnął się jeszcze szerzej, choć wątpię, że to było możliwe.
- Wiesz co Bob, ja już nie obchodzę urodzin. - powiedziałam to, i złapałam torbę z posiłkiem, która była już przez niego przygotowana.
Jadąc do szkoły nie myślałam o moich urodzinach, dzień jak co dzień, nie ma co się przejmować, lecz cały czas nie mogłam sobie wybić z głowy Philipa, kochałam go a zarazem nienawidziłam. Był podły, to trzeba przyznać, ale kiedy był tu, był nad wyraz kochany.Moje rozmyślania przerwał wieli czarny samochód który nagle pojawił się przed moim oczami, nie mogłam zahamować, więc musiałam zareagować jakoś inaczej, a mianowicie wskoczyłam na maskę samochodu, i przejechałam po niej.
- Co ty kurwa, odpierdalasz dziewczyno ?  - zapytał gruby, łysy mężczyzna, wysiadając z auta.
-Przepraszam ! -krzyknęłam i szybko się oddaliłam.
W ten ułamek sekundy, zdążyłam zobaczyć, po stronie pasażera, chłopaka o kręconych włosach, i niebiańskiej urodzie, widziałam, że nasze oczy się spotkały, lecz nie zawracałam sobie teraz tym głowy, musiałam  dotrzeć do szkoły na czas, a pozostało mi niewiele minut.
Budynek szkoły oddaloby był od mojego domu paręset metrów,  to nie było zbyt wiele, więc zawsze jeździłam na desce, a nie wliczając zimy oczywiście. Jest, zalazłam się koło budynku, zostawiłam deskę u woźnego, i ruszyłam pod klasę, przeciskając się przez tłum uczniów.
-WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO ! - usłyszałam za sobą głos Anne, Meg, Tone'go, i Jamesa
Odwróciłam się i zobaczyłam ich z wielkim tortem z napisem ' Dla najwspanialszej 17!'
- Wow.. jakie to.. miłe ? - nie mogłam wykrztusić z sobie jakiegoś w miarę składnego zdania.
- W sumie, to moglibyśmy sobie odpuścić lekcje i pójść nad jezioro, na mostek, pasuje wam ? -popatrzyliśmy na siebie - Dobra, wiem,że wam pasuje, a więc idziemy ! - powiedział Tony.
Poszłam jeszcze po deskę i wyszliśmy ze szkoły,poszliśmy do 'naszego miejsca'. Usiedliśmy i przyglądaliśmy się tafli jeziora. Była taka piękna. 
-Hallo Alice ? Ziemia do Alice ! - powiedziała Mag, która właśnie zajadała się tortem
-Mama  zapomniała..  zresztą, ona ledwo pamięta, że istnieje, a co dopiero, wymagać od niej żeby pamiętała o moich urodzinach.
Wszyscy zamilkli, słychać było tylko mlaskanie, które wydawał z siebie nieogarnięty Tony. Myślałam teraz o tym, jak wyglądało moje życie, zanim odszedł tata. Było wspaniałe w porównaniu do tego. Tata codziennie wieczorem, opowiadał jak mijał mu dzień w pracy, mama zawsze słuchała go, i razem śmiali się z sytuacji jakie mu się przytrafiły, tata był fotografem i dosyć często obcował   z pięknymi długonogimi modelkami, pewnego czasu zakochał się w jednej, i odszedł od nas. Mama od tego czasu ma mnóstwo 'kolegów' i PIENIĄDZE na których tak bardzo jej zależy. Projektuje wnętrza, zgarnia za to kupę kasy, więc jest szczęśliwa.  Gorzej ze mną..
-Dobra zbieramy się, jest już późno.- odezwała się Anne.
Annie była mi najbliższa z całej czwórki, jej tata pił, a jej mała już nie dawała sobie z nim rady, w sumie można odejść prawda ? Lecz to nie jest takie proste..Jesteś z mężczyzną kochasz go, a on nagle zamienia się w potwora,którego nie poznajesz, lecz nie chcesz odejść, bo  żyjesz w przeświadczeniu, że on się zmieni, że będzie taki jak dawniej. Annie cierpi, cierpi nawet bardziej niż ja, lecz ona ma chłopaka, jej chłopakiem jest James, z naszej paczki, są szczęśliwi, a więc i my jesteśmy.
Wróciłam do domu,  poszłam do swojego pokoju i rzuciłam się na łóżko, mamy nie było w domu. Nagle dostałam sms'a ' Zejdź na dół'  - numer nieznany.
' Co do kurwy nędzy?' -powiedziałam do siebie, schodząc po schodach na dół , wyszłam i moim oczom ukazał się on, dokładnie ten sam, który wyjechał ode mnie rok temu.Philip.

UWAGA ! UWAGA! Nie śpimy ! Wiem, zanudzający rozdział, ale przepraszam, musiał taki być. Niedługo pojawi się długo oczekiwana przez Was AKCJA. A i mam pytanie, czy w ten blog, mam wprowadzić chłopaków z ID ? Liczy się tylko Wasza opinia, dlatego głosujcie, u góry macie ankietę, proszę oddajcie głos, to dla mnie bardzo ważne.

CZYTASZ=KOMENTUJESZ 

Rozdział dla wspaniałej Riki której komentarze KOCHAM <3

 

Zuzix <3